ΓΙΑ ΤΟΝ ΠΑΥΛΟ ΦΥΣΣΑ,ΟΡΓΗ ΚΑΙ ΛΥΣΣΑ

3 μαχαιριές,στριφογυρισμένες στο κρέας μας..3 μαχαιριές βαθιά μπηγμένες στο σώμα αυτής της σάπιας κοινωνίας.Mετά τη 18η Σεπτεμβρίου,όπου ο Πάυλος έπεσε κάτω απο μαχαίρι στυγνού δολοφόνου φασίστα χρυσαυγίτη,ξεδιπλώθηκε όλο το σόου των καννίβαλλων,που τον σκοτώνουν κάθε μέρα εκατό φορές.Καννίβαλα,ανθρωποφάγα τέρατα,που σε μια μόνο νύχτα πηδάνε θέμα,ξεχνάνε το θάνατο και προβάλλουν την επιφάνεια.Ναι ρε μαλάκες,συλλάβατε τους δολοφόνους,συλλάβατε μια οργάνωση που ανέκαθεν ήταν εγκληματική,χιτλερική,που έσπερνε τρόμο μέσα απο το ψωμί,εθνος και εκφοβισμό μεσω της ασφαλειας.Να σας πω ευχαριστώ;Πόσα παιδιά πρεπει να πεθάνουν ακόμα;
Mια πολιτική προσέγγιση θα ήταν,πως μετά απο αυτή την ηρωική σύλληψη και το ανθρωποκυνηγιτό της αστυνομίας, για να εξαθρώσει το παρακράτος,που τόσα χρόνια προστάτευε,είναι να τους κάνει ήρωες.Ναι ρε,μαυρολογώ,γιατι η ιστορία μου έδειξε,πως η ξαφνική στροφή στη δικαιοσύνη του κράτους,κρύβει χειρότερα εγκλήματα και διαφθορά.Τι κρύβεται,άραγε πίσω απο τη ξαφνική αυτή δίψα για δικαιοσύνη.Ποια έιμαι εγώ που θα μπορούσα να πω.Ένα απλο κορίτσι που σκευτομαι διαφορετικά και αν τολμήσω να σκευτώ ακόμα πιο διαφορετικά,κάπου να ακουστώ,μεσα απο την τέχνη,το γράψιμο ή ακόμα να πάρω μια τουντούκα και να αρχίσω να διαλαλώ την ελευθερία,θα με κλείσουν ή στα κάγκελα,ή στο τρελοκομείο ή στο τάφο.Γιατί ο Παύλος Φύσσας,το μόνο που έκανε ήταν να γράφει τραγούδια,να μιλάει για την ελευθερία και την ανθρωπιά.Και πολλές φορές με χιούμορ..Γι αυτό σκοτώθηκε.Και αν αγανακτάς,δε φτάνει ρε,μια πορεία,δυο πορείες,5 πόστ στο facebook και όταν τελειώσει η μόδα του αντιφασισμού,να πεις κρίμα το παιδί,ας πάμε μπροστά.Οχι,μπροστά σε μια ακόμα πολιτική δολοφονία,που ακόμα μια φορά συμφέρει το σύστημα,απαντούμε με λύσσα απέναντι στα σκυλιά των αφεντικών και σύγχρονων προστάτων.
Πότε,σκλάβε μικροαστέ,πότε δημοσιογραφίσκε,πότε δάσκαλε,δώσατε θάρρος στα παιδιά να ονειρεύονται,να δημιουργούν,να σκευτονται.Πότε προβάλατε,τη τέχνη,την ελευθερη εκφραση,πότε διδάξατε ωμή πραγματικότητα,ιστορία.Ευτυχώς υπάρχει το youtube;Πότε καλλιεργήσατε την αυτογνωσία;Σχολεία κρεοπωλεία,σπίτια χωρίς παραθυρα,δρόμοι γεμάτοι ψοφίμια ανθρωπάκια,γεμάτα ντροπή που πιστευουν πως τα χουνε δει όλα.Αλλά ντρέπονται,γιατί ξερουν πως την άθλια zωή τους,δε μπορουν να την αλλάξουν,πουλήθηκαν,εκλεισαν το στόμα και πέθαναν.
Και να, βρίσκομαστε πάλι ξανα,να αντιμετωπίσουμε το τέρας του φασισμού μέσα απο την τηλεόραση.Σας χαιρετώ και σας ευχομαι,καλη θέαση,απολαυστε το σόου,και συνεχίστε να ξεχνάτε.
Σας αφήνω με μια φράση του Παυλου ''να πα' να γαμηθείτε ρε,είσαστε τύρρανοι''..

ΠΡΟΔΟΣΙΑ

Mη,τη διψα μου,μη περιγελας.

Διψάω για αξιοπρεπεια,να δω τον εαυτο μου ελευθερο.

Νερό η φωνή μου,μα εγώ δεν είμαι πια.

Κοιτάω τον ήλιο και ακούω κραυγές.ΠΡΟΔΟΣΙΑ....Ειναι βαριά η τιμωρία,ο γείτονας σου να σε εχει καταδώσει.Να βγαίνει το πρωι και να τον βλέπεις,να λες καλημερα αναγκαστικα.Γιατί η ιστορία,είναι εκεί και συ την ανταμώνεις.

Ετσι δεν ξεχνάς.Δεν συγχωρείς.

Μας μάθανε μια ιστορία,να μισάμε.Να μην ρωτάμε πολλά.

Και αφου προδώσανε τον ήλιο και τη θάλασσα 

με αριθμούς και νούμερα,

μια άλλη μερα θα φανεί και θα ναι νύχτα.

Αδελφος σκοτώνει αδελφό.Και θα εξακολουθούμε να μην ρωτάμε.Πλεον θα ναι απλό.

Δε θα χει ήλιο.Δε θα χει φως.

Γι αυτο μη περιγελάς τη δίψα μου,εσύ που χεις νερό.

Εγώ έχω μνήμη και ερωτηματικά.Και αμα εχεις απαντησεις,δωσε μου και μένα λίγο νερό.

Και αμα θες να με προδώσεις,κάντο.

γειτονας μου εισαι,καθε μερα θα σε βλέπω.Κάποια μερα θα αφεθώ πέρα απο τα συρματομπλέγματα,πέρα απο το μίσος.

 Και εσυ κλεισμενος σπίτι ,να ρουφιανευεις,τους ελευθερους

Δε ξεχνω την προδοσια.Δεν ξεχνω την κατοχή.ΚΥΠΡΟΣ 15 ΙΟΥΛΙΟΥ 1974

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΣΑΚΚΑ

                                      

Σε μια δημοκρατική κοινωνία, έτσι όπως μας έχουν μάθει στα σχολεία τους,όλοι εχουμε δικαιωματα,ελευθεροι και φυλακισμένοι.Και για τους δυο όμως αυτό δεν ισχύει,αφού είτε είσαι έξω είτε μέσα σε ένα κελί του κράτους ,είσαι όμηρος τους.Δικαιώματα?Απλά, νόμοι συνταγματικού δικαίου.Απλά λέξεις,που κάποιοι συντάσσουν για να μας παραμυθιάζουν πως ζουμε στο ιδανικότερο πολιτευμα,τη δημοκρατία.Λοιπόν όσο γενικό και αν ακούγεται αυτό,το να το ζεις καθημερινά μέσα απο την δουλειά σου,τους λογαριασμούς,την λογοκρισία,μέσα απο την ίδια σου την παρουσία στη κοινωνία ως τίποτα,έχει γίνει και αυτό μια καθημερινότητα.Όμως κάποιοι κοινωνικοι αγωνιστές,όμηροι του κράτους,φτάνουν μέχρι το θάνατο για να φτάσουν την ελευθερία.Ο αναρχικός Κ. Σακκάς έχει ξεκινήσει απεργία πείνας από την Τρίτη 4 Ιούνη διεκδικώντας την άμεση αποφυλάκισή του. Στις 4 Ιουνίου έληξε και το μέγιστο όριο προφυλάκισής που μπορεί να επιβληθεί σε έναν κρατούμενο κατηγορούμενο για δυο υποθέσεις, που είναι 30 μήνες.Αυτό είναι το κράτος δικαίου?Κατηγορείται για τρομοκρατία,που όπως θέλουν να το ονομάζουν.Όπως πάντα σε αυτή τη χώρα,όποιος δεν αρνείται τα πολιτικά του πιστευω,ιδέες που οι ισχυροί του κόσμου φοβούνται και πολεμούν,μέχρι να μας εξαλείψουν όλους,βαφτίζεται τρομοκράτης.
Ο Κώστας Σακκάς είναι προφυλακισμένος 31 μήνες,χωρίς να γίνει δίκη,έχοντας ξεπεράσει το νόμιμο (συνταγματικά και βάσει νόμου) όριο προφυλάκισης. Παρά ταύτα, το Συμβούλιο Εφετών αποφάσισε προσφατα να επεκτείνει χρονικά την προφυλάκισή του κατά έξι μήνες.Γι αυτό,ξεκίνησε απεργεία πείνας,που αυτό τον φέρνει πιο κοντά στο θάνατο,που μπορεί να ναι νίκη.
 Υπόδικος 2,5 χρόνια ουσιαστικά για απλή οπλοκατοχή, οι κύριοι θεσμικά υπερασπιστές της δικαιοσύνης και του νόμου οι οποίοι κρατούν όμηρους,εγκλειστους,για υποψίες και αβασιμές κατηγορίες, αποφάσισαν να παραβλέψουν ακόμα και το σύνταγμα τους - το οποίο ορίζει κάθε επόμενη της πρώτης προφυλάκισης ως μέγιστο όριο τους 12 μήνες - αφού δεν τους αρκεί για να εξυπηρετήσουν την πολιτική τους ηγεσία και να τον κρατήσουν  ακόμα έξι μήνες όμηρο.Πλέον όλοι έιμαστε επικύνδυνοι για το κράτος δικαίου.Όλοι είμαστε παράνομοι,γιατί πολύ απλά είμαστε δίκαιοι και αγωνιστές της ελευθερίας.Μιας έννοιας που αυτή η γαμημένη χώρα πάλεψε να βρει,αλλά αυτοί που την έμαθαν,ήθελαν να την χρησιμοποιήσουν για να σκλαβώσουν τους υπήκοους της αυλής,αποκομίζοντας μόνο οι ''εκλεκτοί'' τα κέρδη της.
Σε ένα κράτος αστυνομοκρατούμενο,φόβου,τρόμου,''ασφάλειας'',ο τρομοκράτης που βρίσκουν τους θεοποιει.Και ξαφνικά γίνονται όλοι προστατες,που βρωμάνε ντροπή.Κάποιος έχει πει,πως ο φόβος είναι συνομήλικος με το θάνατο,όμως στην περίπτωση του Κ.Σακκά ο θάνατος δεν είναι φόβος,η απεργεία πεινας είναι το μέσο για την νίκη και την εξακρίβωση της ελευθερίας του.Γιατί το να πεθάνεις για την ελευθερία,γίνεται δρόμος για τους επόμενους.Και όσο το κράτος μας σκοτώνει,τόσο εμείς θα τους στοιχειώνουμε.Μέχρι τη νίκη.


''Είναι οι φυσικοί αυτουργοί της νομιμότητας των βασανιστηρίων και των ξυλοδαρμών στα αστυνομικά τμήματα, των τυχαίων εκπυρσοκροτήσεων, της φίμωσης των αντικαθεστωτικών μέσων πληροφόρησης...

Είναι οι φυσικοί αυτουργοί της δημιουργίας μίας κοινωνίας νεκροταφείο στο όνομα του νόμου.

Είναι οι φυσικοί αυτουργοί της δημιουργίας μίας κοινωνίας νεκροταφείο αν χρειαστεί ακόμα και εκτός νόμου...

Βουτηγμένοι στην υποκρισία και την αθλιότητα, κατάπτυστοι τόσο για τους θιασώτες της αστικής δικαιοσύνης, όσο και για τους επικριτές και τους ιδεολογικούς εχθρούς της.'''

                                                                                             Κώστας Σακκάς. φυλακές Κορρυδαλου.

ΛΕΥΤΕΡΙΑ ΣΤΟΝ ΚΩΣΤΑ ΣΑΚΚΑ,ΑΠΕΡΓΟ ΠΕΙΝΑΣ ΑΠΟ 4/6

λευτεριά στα όνειρα

Τίποτα δε μας χαρίστηκε,όλα εδώ πληρώνονται.
Όνειρα,παρατημένα στις όχθες του ποταμού,να κολυμπούν ,μέσα στα απόβλητα του κοντινού εργοστασίου.Ξερνάμε όνειρα,τις πεθαμένες μας ελπίδες που τρώμε κάθε μέρα.
Ψοφίμια τα όνειρα των ανθρώπων και μεις κοπρολάγνοι ,σκουπιδοφάγοι.
Δεν είναι απαισιοδοξία,αλλά η κάμερα ΄΄μάτι΄΄ που χρησιμοποιώ στη ζωή μου.
Γιατί,όσο ονειρεύομαι να δω το κόσμο με άλλο μάτι,αυτό το μάτι όλο και καταγράφει την πραγματικότητα  Και όσο και αν με τσακίζει,επανέρχομαι στο ''ρεμα'' του νεορεαλισμού.Σε αυτό το ρέμα που παρασέρνει λάσπη και βρωμιά,εγώ κολυμπάω,εγώ και τα όνειρά μου.
Και ας με λένε γραφική και ας περιμένουν να δουν κάτι άλλο απο μένα.Λευτεριά στα όνειρα,λοιπόν.
Λευτεριά σε όσα φέρνει ο χρόνος.Λευτεριά στην υπομονή.
Γιατί δε θέλω να περιμένω άλλο.Θέλω να μην θέλω να λέω θέλω.Αλλά και πάλι θέλω να ζαλιστώ και να μην σκεύτομαι, αλλά οι σκέψεις που βολτάρουνε μόνες σαν τους τυφώνες,είναι αυτές που μένουν για αιώνες.
Τι να την κάνω την αθανασία άμα δε είμαι καν ζωντανή.
Και ας με λένε γραφική και ας περιμένουν να δουν κάτι άλλο από μένα.

Ακόμα μια προσπάθεια..

 Ότι βγαίνει απο μέσα μου ,διαβαίνει  μπροστά μου σαν προσκοπάκι, λέγοντας συνθήματα καθωσπρεπισμού.
Τι να σου χαρίσω ρε Λένα?Ακόμα έναν χρόνο προσπάθειας...
''Βρήκες ότι θα θελαν οι  άλλοι,χωρίς τα χρήματα.Αγάπη,σπίτι μακρυά απο το σπίτι σου,δρόμους υγρούς,μπαλκόνι με θέα,τον τρόπο να ξεχνάς το παρελθόν.''

Tο ανικανοποίητο σαν ένα βιβλίο που αγαπάς και στο ξεσκίζει το σκυλί σου.Μια ταινία σου, που χρυσοπλήρωσες τον παραγωγό  και την έκανε δική του.Αλλη μια προσπάθεια να ξανγράψεις το σενάριο και να μην το δωσεις σε κανέναν.Όλα τα κρατάς δικά σου.Αυτός είναι ο κόσμος.Λες και οι ιδεολογίες και τα πιστευω θα σου εκπληρώσουν το ανικανοποίητο των βουβών εγωισμών σου.Γάμα τα αδελφέ,πάντα θα ζητάς την εκπλήρωση όσων επιθυμείς,γιατί μόνιμα θα επιθυμείς την ευχαρίστηση ,η οποία πάντα θα θέλεις να συνεχίζεται αδιάκοπα.Και αυτό δεν γίνεται.

Η ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ ΕΡΧΕΤΑΙ ΟΤΑΝ Ο ΝΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΜΟΝΟΣ.

Ελευθερία,πως να σου πω για τις σκέψεις αυτές της μνήμης που σακάτεψαν το κέφι μου,την όρεξη μου να σε αναζητήσω.Σαν ένα γλυκό στη βιτρίνα ενός ζαχαροπλαστείου που κοιτάζει ο άστεγος,ο φτωχός και του γενιέται η ιδέα να το κλέψει.Έτσι είναι.τα πρότυπα που φτιάχνουμε για το δήθεν ευχάριστο περιτύλιγμα της ψυχής μας.Μα πάντα κάποιον αφήνει ανηκανοποίητο.Και το έγκλημα καλέι τον δικαστή του,στο στημένο αυτό καλούπι της δικαιοσύνης.

Άλλη μια προσπάθεια για να σταματήσεις να επιθυμείς. για να υπάρχεις στα αλήθεια.Αυτός που δεν έχει τίποτα φτιάχνει απο μόνος του τη ζωή ή αφήνει τη ζωή να δημιουργήσει απο μόνη της το ''πάντα''.
Βδέλλα οι ταυτίσεις στο μυαλό μας και στο τίποτα αφηνόμαστε ηρωικά,μα στο τίποτα δε χωράνε τα πάντα που επιθυμούμε.Η ευτυχία του τίποτα είναι λευκή σαν την παρθένα που όλοι οι άντρες επιθυμούν να κόψουν την παρθενιά της και να την έχουν στην λίστα επιτυχιών.
Άλλη μια προσπάθεια τότε,να μείνω ξύπνια ,ακλόνητη,ευέλικτη.Μόνο έτσι θα βρω το δρόμο σου,φωνή μου,στο τίποτα.