th big hand beauty

σκοτεινα τα ονειρα των ανθρωπων που δεν βλέπουν..
που εχουν ματια, οραση και δεν μπορουν να δουν.
την ομορφη αυτη κυρία που περιπλανιέται τα βράδυα στα στενα
με τα μακρια φορέματα με τα κολάρα
με γυαλινα ματια και μισοφθαρμένα χειλη.
με τα ασπρα μαλια αλλα με την πορσελανινη επιδερμιδα
με τη τεραστια παλαμη που σε αρπαζει και σε πνιγει.

εγώ την είδα μια φορά.
μεσα στο σκοταδι εμφανιστηκε μπροστα μου..
απ το φοβο μου τη σκοτωσα..μολις την κοιταξα στα μάτια εξαφανιστηκε.
δε ειδα το πτώμα.
δε την ξαναείδα.
τώρα πια,την βλέπω στα όνειρα μου..
την ακουω καθώς κλέβει καρπούς απο δεντρα ξένων αγονων κήπων..
σκοτεινα τα όνειρα των ανθρώπων που δε μπορουν να ακούσουν το σπόρο που πέφτει στην άγονη γη..

κριμα.
τωρα πια δε βλεπει κανεις,δε ακουει κανεις..
τις χαραυγές σαν νιώσω το ονειρο να έρχεται θα πω την αλήθεια..
η μεγαλόχερη ομορφιά..εχει πεθάνει.

ΣΕΙΡΑ ΜΟΝΑΞΙΑΣ

μόνες στιγμες
μόνες εικονες.
μια αξιοπρεπεια κουρελι μας χαιρετά μεθυσμένη.
μόνοι εσεις
μόνοι εμεις
μονοι κι αυτοι..
καποιοι το λένε επιβίωση.
Τραγουδια με παραγγελια
ολοι με σειρά.
ολοι για να εκφρασουν κατι
απ της ζωης τους τα ξεράδια.
ερωτησεις αληθειας μεσα απο βλέμματα ξυραφια
- τι ειναι η φιλία
-τι είναι η αγάπη
-τι είναι ο ερωτας......σκατα?
δε ειμαι αρμοδια για απαντησεις
και οι ερωτησεις μου δε ειναι καθολου εξυπνες.
αραγε αγαπάμε να αδιαφορούμε
ή αδιαφορούμε να αγαπαμε..
ή μηπως αδιαφορούμε ''για'' να αγαπαμε.
μονες στιγμες
μόνες εικόνες
μόνοι ανθρώποι.
καθισμενοι ο ενας απεναντι στο αλλον
περιμενοντας το καμπανακι-αριθμό της σειράς..