Η φτερνα μου παγωσε απο απο την καμπυλη της πατουσας μου,λες και προμηνυει ενα μεγαλο προβλημα ορθοστασιας.Τα παπουτσια μου ειναι πανινα,κρυωνω,ερχετε βροχη.κραταω ομπρελα..σωθηκα να πουμε.Πρεπει να κρατηθω.κολλησε ενα αποτσιγαρο κατο απτη σολα μου.με κουραζει και δε μπορω να κρατηθω σε ευθεια.γλιστραω λιγο,αλλα το ελεγχω.Με εβαλες εσυ να στεκομαι εδω?καλοσυνη σου.ωραιο σημειο.στη μεση μιας μαυρης πλατφορμας κεντημενης με διαφανα ,υγρα πετραδια....χα....χα....εσεις δε τα βλεπετε,γιατι δε μπορειτε να νιωσετε τα ψιχαδια που αρχισαν να πεφτουν.τα γιαλυζουν.εγω στο ρολο μ ακαθεκτος.εσυ βλεπω με παρακολουθεις ακομα.συνεχισε,μονο μη με ματιασεις..περπατα λιγο κ για μενα οταν θα αρχισει η μπορα στο δικο σου τοπο.ισως η δικη σου πλατφορμα να μην ειναι μαυρη,ισως να ειναι ασπρη,κοκκινη,μωβ,κιτρινη,μπλε,χρυση,ασημια και πρασινη.Τα συννεφα ειναι πισω μου εδω που με εστησες κυριε σκηνοθετα.Δε μπορουσες να μου τα εβαζες μπροστα?Την ομπρελα τι την κραταω,παραιτησου..κι αν το κανεις,εγω θα σταθω λιγο πιο πισω,με την ομπρελα σου σε χρωμα κοκκινο...και χωρις παπουτσια,ετσι για να φαινεται η καμαρα μου..και φτανει φοτογραφιες..